ਰੂਹ ਰਜ਼ਾ.

ਹੋਰ ਗੱਲਾਂ ਭਾਵੇਂ ਲੱਖ ਆਉੁਂਦੀਆਂ ਪਰ ਆਵੇ ਨਾ ਮਨਾਉਣਾ ਕਿੱਦਾਂ ਹੀਰ ਨੂੰ.... -Simran

ਹਾਲ ਹੀ ’ਚ ਯੂਪੀ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਬੁਲੰਦਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਹੋਈ ਘਟਨਾ ’ਚ ਗਊਕੁਸ਼ੀ ਦੀ ਆੜ ਹੇਠ ਭੜਕੀ ਭੀੜ ਵੱਲੋਂ ਇਕ ਪੁਲੀਸ ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਸੁਬੋਧ ਕੁਮਾਰ ਸਿੰਘ ਅਤੇ 20 ਸਾਲ ਦੇ ਸੁਮਿਤ ਨਾਮੀ ਨੌਜਵਾਨ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਇਸ ਜਨੂੰਨੀ ਭੀੜ ਵਿਚ ਬਜਰੰਗ ਦਲ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕੱਟੜਪੰਥੀ ਕਾਰਕੁੰਨ ਸ਼ਾਮਿਲ ਸਨ। ਇਹ ਇੱਕਲਾ-ਕਾਰਾ ਅਜਿਹਾ ਮਾਮਲਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਹਜੂਮ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ। ਪਿਛਲੇ ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਅਜਿਹੇ ਮਾਮਲੇ ਆਮ ਹੀ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਰਹੇ ਹਨ। ਸਤੰਬਰ 2015 ਵਿਚ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਦਾਦਰੀ ਵਿਖੇ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗਊਕੁਸ਼ੀ ਦੇ ਸ਼ੱਕ ‘ਚ ਭੀੜ ਵੱਲੋਂ ਅਖ਼ਲਾਕ ਨਾਂ ਦੇ ਸ਼ਖ਼ਸ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਅਖ਼ਲਾਕ ਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਬਿਆਨ ਵਿਚ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਰਹਿਣਾ ਜਾਂ ਨਾ ਰਹਿਣਾ ਹੁਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇਹ ਸਰਕਾਰ ਤੈਅ ਕਰੇਗੀ..। ਉਥੇ ਹੀ ਅਖ਼ਲਾਕ ਦੇ ਜਵਾਈ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੋ ਕੁਝ ਹੋਇਆ, ਇਸ ਪਿਛੇ ਕੋਈ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਲੱਗਦੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇੰਨਾ ਸਭ ਕੁਝ ਅਚਾਨਕ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਅਖ਼ਲਾਕ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਡਰ ਸੀ ਕਿ ਅੱਗੋਂ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਅਜਿਹੀ ਘਟਨਾ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਘਰ ਛੱਡਣਾ ਪਿਆ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ 22 ਜੂਨ, 2017 ਜੰਮੂ-ਕਸ਼ਮੀਰ ਦੇ ਸ੍ਰੀਨਗਰ ਵਿਚ ਵੀ ਪੁਲੀਸ ਅਫ਼ਸਰ ਆਯੂਬ ਪੰਡਿਤ ਦੀ ਜਾਮਾ ਮਸਜਿਦ ਦੇ ਬਾਹਰ ਭੀੜ ਵੱਲੋਂ ਹੱਤਿਆ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ 28 ਜੂਨ, 2017 ਝਾਰਖੰਡ ਵਿਚ...

ਸ਼ਾਮ ਦਾ ਸਮਾਂ-ਇਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ਼ ਲੱਥ-ਪੱਥ...ਇੱਧਰ-ਉੱਧਰ ਹੱਥ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਘੁੰਮਦਾ... ਕੁੱਝ ਲੱਭਦਾ ..ਬੁੜ-ਬੁੜ ਕਰਦਾ। ਉਸਨੂੰ ਦੇਖ ਕੁੱਝ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲੱਗ ਰਹੀ। ਉਸਦੀ ਤੜਫ਼ ਤੋਂ ਇੰਝ ਲੱਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਉਸਦਾ ਕੁੱਝ ਕੀਮਤੀ ਗੁਆਚ ਗਿਆ ਹੋਵੇ। ਕੋਲੋਂ ਲੰਘਦਿਆਂ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਰਿਹਾ ਨਾ ਗਿਆ ਤੇ ਮੈਂ ਪੁੱਛ ਹੀ ਲਿਆ। ”ਬਾਬਾ...!! ਤੇਰਾ ਇਹੋ ਜਾ ਕੀ ਗੁਆਚ ਗਿਆ??” ਮੇਰੇ ਕਹਿਣ ਦੀ ਦੇਰ ਸੀ ਬਾਬਾ ਇਕਦਮ ਰੁਕ ਗਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਿਆ ਸ਼ਾਇਦ ਮੈਂ ਕੁਝ ਗਲ਼ਤ ਪੁੱਛ ਲਿਆ, ਡਰਦਿਆਂ ਮੈਂ ਖਿਸਕਣ ਬਾਰੇ ਸੋਚਿਆ ਹੀ ਸੀ ਕਿ.... ਬਾਬੇ ਨੇ ਡੂੰਘਾ ਸਾਹ ਲਿਆ.. ਤੇ ਕੰਬਦੀ ਜਿਹੀ ਅਵਾਜ਼ ਚ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ। ”ਪੁੱਤਰਾ...!! ਮੇਰਾ ਜੀਉਣਾ ਗੁਆਚ ਗਿਆ........ ਪਤਾ ਹੀ ਨੀ ਲੱਗਿਆ ਕਦੋਂ.... ਕਿੱਥੇ... ਹੁੰਅ... ਗੁਆਚ ਗਿਆ ਲੱਗਦਾ...ਸਦਾ ਲਈ... ਲੱਭਣਾ ਨੀ ਹੁਣ..ਹੁਣ ਨਈਂ ਲੱਭਣਾ..!!” ਬਾਬਾ ਇਕਦਮ ਹੇਠਾਂ ਬੈਠ ਗਿਆ। ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਚ ਇਕ ਕੰਬਣੀ ਜਿਹੀ ਛਿੜ ਗਈ... ਤੁਰਨ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਬਾਬੇ ਨੇ ਕਿਹਾ। ”ਪੁੱਤ..!! ਗੱਲ ਸੁਣ....!! ਤੈਨੂੰ ਮਿਲੇ ਤਾਂ ਦੱਸੀਂ..ਜ਼ਰੂਰ ਦੱਸੀਂ..ਹਾਂ ਮੇਰੇ ਸ਼ੇਰ ਪੁੱਤ ਜ਼ਰੂਰ ਦੱਸੀਂ।“ ਬਾਬਾ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਫਿਰ ਬੁੜ-ਬੁੜ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਮੈਂ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਓਥੋਂ ਲੰਘ ਆਈ ਤੇ ਦਿਮਾਗ ‘ਚ ਇਕੋ ਗੱਲ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸੀ… ਇਹ ਜੀਉਣਾ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਏ..?? ਮੈਂਨੂੰ ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ..ਜੀਉਣਾ..ਇਕ ਬੁਝਾਰਤ ਜਿਹੇ ਲੱਗੇ..। ਮਸ਼ੀਨ ਨਾਲ਼ ਮਸ਼ੀਨ ਹੋਇਆਂ ਦਾ ਜੀਉਣ...

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਨਿੱਤ ਵਾਪਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਘਟਨਾ ਸਾਡੇ ਮਨ 'ਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਇਕ ਛਾਪ ਛੱਡ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੈਨੂੰ ਇਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਬੇਬੇ ਦਾ ਉਮਰ ਦੀਆਂ ਲਕੀਰਾਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਚਿਹਰਾ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਦਾ। ਮੈਂ 6-7ਵੀ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੀ ਸੀ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਘਰ ਪੈਦਲ ਹੀ ਆਉਣਾ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ।                ਇਕ ਦਿਨ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਘਰ ਮੁੜਦਿਆਂ, ਮੈਂ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਇਕ ਬੇਬੇ ਤੁਰਦੀ-ਤੁਰਦੀ ਰੁੱਕ ਗਈ, ਮੈਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ। ਮੈਂ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸ ਵੱਲ ਵੱਧਦੀ ਰਹੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਉਸੇ ਰਾਹ ਤੇ ਲਗਭਗ 10-15 ਕਦਮਾਂ ਦੀ ਵਿੱਥ 'ਤੇ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ। ਉਹ ਕੁਝ ਦੇਰ ਖੜ੍ਹੀ, ਫੇਰ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਧੁੱਪ ਵਿੱਚ ਹੀ ਬੈਠ ਗਈ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਿਆ ਸ਼ਾਇਦ ਕੋਈ ਬੱਚਾ ਜਾਂ ਵੱਡਾ ਮੇਰੇ ਪਿਛੇ ਆ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇਗਾ, ਜਿਸਨੂੰ ਬੇਬੇ ਉਡੀਕ ਰਹੀ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚਦਿਆਂ ਹੀ ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ...ਮੈਂ ਅੱਗੇ ਪਿਛੇ ਵੇਖਿਆ ਤੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਬੇਬੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਪਰ ਜਦ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਦਿੱਸਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਚਲੀ ਗਈ।              ਬੇਬੇ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲ੍ਹ-ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਪਛਾਨਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਮੇਰਾ ਸਿਰ ਪਲੋਸਦੀ ਹੋਈ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹੀ ਕਿਹਾ ਕਿ "ਤੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਮੇਰੀ ਛੋਟੀ ਕੁੜੀ ਵਰਗੀ ਏ....ਦੂ...

ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਅੰਦਰ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਉਠਾਉਣ, ਪਾਉਣ 'ਤੇ ਕਰਨ ਨੂੰ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਮੰਨਿਆਂ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਦਾ ਮਖੌਲ ਉਡਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਹਰ ਹੀਲੇ ਚੁੱਪ ਕਰਵਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਰਕਾਰਾਂ, ਅਫ਼ਸਰਸ਼ਾਹੀ, ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੇ ਮੁਖੀਆਂ ਨੂੰ ਸਵਾਲ ਬੇਅਰਾਮ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜੀਵਨ, ਇਤਿਹਾਸ,ਅਨੁਭਵ ਜਾਂ ਵਰਤਾਰੇ ਨੂੰ ਵੇਖ ਉਸ ਬਾਰੇ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਕਰਨਾ, ਹਰ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਮੂਲ ਧਰਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅੱਜ ਦਾ ਪ੍ਰਸ਼ਨ 'ਨਸ਼ੇਖੋਰੀ ਤੇ ਗੁੰਡਾਗਰਦੀ' ਦਾ ਹੈ।     ਪੰਜਾਬ ਦਿਨ ਬ ਦਿਨ ਨਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸੋਨੇ ਦੀ ਚਿੜੀ ਅਖਵਾਉਣ ਵਾਲਾ ਪੰਜਾਬ ਅੱਜ 'ਕੰਗਾਲ' ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਗਿਆ ਹੈ। ਨਸ਼ਾਖੋਰੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਕੀ ਹਨ? ਅੱਜ ਦੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਵਿੱਚ ਨਸ਼ਾ ਇਨ੍ਹਾਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪ੍ਰਫੁਲਿਤ ਕਿਉਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ? ਆਖ਼ਿਰ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੇ so called ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਰੋਕਥਾਮ ਲਈ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ 'ਯਤਨਾਂ' ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦਾ ਦਰਿਆ ਪੂਰੇ ਜੋਸ਼ ਨਾਲ ਬਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕਿਉਂ? ਅੱਜ ਨਸ਼ਾ ਹਰ ਘਰ, ਹਰ ਵੱਡੇ-ਛੋਟੇ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਮੌਜੂਦਾ ਸਿਸਟਮ ਜਾਂ ਸਰਕਾਰ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਰੋਕਥਾਮ ਲਈ ਚਿੰਤਤ ਹੈ ਤਾਂ ਘਰ ਘਰ ਨਸ਼ਾ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਦਾ ਕੌਣ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਹੈ? ਇਸਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਮਾਜਿਕ, ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਕਾਰਨ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਹਰ ਇਕ ਕਾਰਨ ਇਕ-ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਕੜੀਆਂ ਵਾਂਗ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਕਾਰਨ ਪੰਜਾਬੀ ਬੰਦੇ ਦੀ ਆਰਥਿਕਤਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਕੁਝ ਸਾਲ ਪਹਿਲ...

ਤੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਅਪਣੇ 'ਕੱਲ੍ਹ' ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕੀਤਾ 'ਕੱਲ੍ਹ' ਚ ਰਿਹਾ 'ਤੇ ਫਿਰ 'ਕੱਲ੍ਹ' ਹੀ ਹੋ ਗਿਆ... 'ਤੇ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਅਪਣਾ 'ਅੱਜ' ਸਮਝ 'ਅੱਜ' 'ਚ ਹੀ ਉਡੀਕਦੀ ਰਹੀ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਕਦੀ ਮੈਂ ਤੇਰਾ 'ਅੱਜ' ਹੋਵਾਂਗੀ... ਅਫ਼ਸੋਸ...... ਗਿਆ ਕੱਲ੍ਹ ਕਦੀ ਅੱਜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਨਾ ਤੇਰਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ...... ਨਾ ਕਦੀ ਮੇਰਾ........।।।।                   -ਸਿਮਰਨ

ਦਿਸ ਰਿਹਾ ਹੈ ਮੈਂਨੂੰ ਜੋ ਮੈਂ - ਦੇਖਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੀ.. ਆਖਿਰ.... ਇਹ 'ਅੱਖ' ਕਿਸਦੀ ਹੈ? 'ਤੇ ਇਹ ਨਜ਼ਰ ਕਿਸਦੀ ਹੈ?? -simran.

वाक़िफ़ कहाँ ज़माना हमारी उड़ान से वो और थे जो हार गए आसमान से -फ़हीम जोगापुरी

अंधेरों में रहने की आदत हो गई है साहब..!!  ज़रा सी रोशनी भी अब जिस्म नोचती है..!!! pic n words  -simran.

ਅਸਮਾਨੀ ਰੰਗ ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ!!!! 

ਉਹ ਤਾਂ ਆਖਿਰ ਸੂਰਜ ਸੀ.... ਸ਼ਾਮਾਂ 🌸

ਰੌਸ਼ਨੀ ਦੀ ਤਾਂ ਇਕ ਚਿੰਗਾਰੀ ਹੀ ਕਾਫੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਉਹ ਤਾਂ ਫਿਰ ਵੀ ਸੂਰਜ ਸੀ !  - simran.

ਭਟਕਦੀ ਤਪਸ਼ ਦਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬੋਝ ਨਾ ਲਿਆ ਕਰ, ਲੈ ਜਾ ਮਹਿਕ, ਹਵਾਵਾਂ 'ਤੇ ਕੁਝ ਅਰਾਮ ਲੈ ਜਾ. ਪਿੱਛਾ ਕਰਦਿਆਂ ਕਰਦਿਆਂ ਸੂਰਜ ਦਾ, ਥੱਕ ਜਾਂਦਾ ਹੋਵੇਗਾ, ਹਿੱਸੇ ਮੇਰੇ ਦਾ ਕੁਝ ਵਕਤ ਤੇ ਸੁਰਮਈ ਸ਼ਾਮ ਲੈ ਜਾ. ਰੰਗ ਹੋਰ ਵੀ ਬਥੇਰੇ ਕੁਦਰਤ ਦੇ, ਉਦਾਸੀ ਤੋਂ ਸਿਵਾ, ਲੈ ਜਾ ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਦੇ ਰੰਗ, ਚਾਹੇ ਬੇਨਾਮ ਲੈ ਜਾ..!!!!! -ਸਿਮਰਨ.

उड़ने दो इन प्रिंदों को सारा असमान इनका है!! -सिमरन

ਬੇਸ਼ੱਕ...... ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਚੁੰਮ ਕੋਈ ਇਕਰਾਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਨਾ ਹੀ ਅੱਖਾਂ 'ਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾ ਪਿਆਰ ਜਤਾਇਆ 'ਤੇ ਨਾ ਹੀ.... ਤੇਰੇ ਸੀਨੇ ਤੇ ਸਿਰ ਰੱਖ ਤੇਰਾ ਹੋਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਪਰ 'ਸੱਚ' ਜਾਣੀਂ.. ਕੁੱਝ ਗੱਲਾਂ..... ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਪਾਰ ਦੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ ਜੋ ਆਪਣੇ ਬਸ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ... ਜਿਥੇ ਨਾ ਕੋਈ ਇਕਰਾਰ ਨਾ ਕੋਈ ਇਜ਼ਹਾਰ ਨਾ ਕੋਈ ਹੱਕ 'ਤੇ ਨਾ ਕੋਈ ਦਾਅਵਾ ਜਤਾਇਆ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ ਜਿੱਥੇ -"ਮੁਹੱਬਤ" ਬਸ ਅਸਮਾਨੀ ਰੰਗ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਹੋਰ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ.... 'ਤੇ ਸੱਚ ਜਾਣੀ.. ਮੇਰੀ ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ ਰੰਗ ਵੀ ਅਸਮਾਨ ਦੇ ਰੰਗਾਂ 'ਚ ਤੇਰੇ 'ਹੋਣ' ਦੀ ਹਾਮੀ ਭਰਦੇ ਨੇ ਜਿਥੇ 'ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ ਸੱਚ' ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ.... 'ਤੇ ਸੱਚ ਜਾਣੀ.. ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਅਸਮਾਨ ਹੈਂ... ਜਿੱਥੇ ਮੈਂ ਉੱਡਣਾ ਹੈ 'ਤੇ ਬਸ...... ਉੱਡਦੇ ਰਹਿਣਾ ਹੈ....!!!!!!!!!! -ਸਿਮਰਨ.

ਇੱਕ ਖ਼ਤ  ਮਾਫ਼ ਕਰੀ ਪੁੱਤਰ, ਧੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਕਦੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਬਿਤਾ ਸਕਿਆ, ਨਾ ਤੇਰੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ 'ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ। ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰੀ ਕਿ ਮੈਂ ਤੇਨੂੰ ਕਦੀ ਤੇਰੇ ਭਰਾ ਵਾਲੀ ਥਾਂ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਿਆ। ਛੋਟੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਜਦੋਂ ਤੇਰਾ ਭਰਾ ਗਲਤੀਆਂ ਕਰਦਾ ਸੀ ਜਾਂ ਵੱਡਿਆ ਤੋਂ ਸੁਣੀਆਂ ਗਾਲਾਂ ਕਢਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਝਿੜਕਣ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਉਸ ਦੀਆਂ ਗਲਤੀਆਂ 'ਤੇ ਹੱਸ ਦਿੰਦੇ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਥੋੜ੍ਹਾ ਵੱਡਾ ਹੋ ਕੇ ਗਲਤੀ ਕਰਨ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ 'ਮੁੰਡਾ ਜਵਾਨ ਹੋ ਰਿਹਾ' ਸੋਚ ਕੇ ਨਜ਼ਰ ਅੰਦਾਜ਼ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਸੀ। ਹੁਣ ਜਦ ਉਹ ਗਲਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁਝ ਵੀ ਕਹਿਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਕਿ ਕੀਤੇ ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਘਰੋ ਨਾ ਕੱਢ ਦੇਵੇ। ਇਹ ਸਭ ਮੇਰੀ ਗਲਤੀ ਹੈ... ਤੇਰੇ ਵੱਲ ਕਦੀ ਖ਼ਿਆਲ ਹੀ ਨਹੀਂ ਗਿਆ, ਤੂੰ ਕਦੋ ਵੱਡੀ ਹੋ ਗਈ, ਕਦੋਂ ਤੇਰਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ..!!!! ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਇਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਵਧੀਆ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਤੇਰੇ ਕੀ ਸੌਂਕ ਨੇ 'ਤੇ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਲਈ ਕੀ-ਕੀ ਸੁਪਨੇ ਵੇਖੇ ਸੀ!! ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਜਦੋਂ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਬਸ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਉਲਝਿਆ ਹੀ ਵੇਖਿਆ ਹੈ। ਤੂੰ ਅੱਗੇ ਪੜ੍ਹਨਾ ਚਾਹਿਆ ਸੀ, ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਸੀ, ਤੇਰਾ ਭਰਾ ਕਹਿੰਦਾ 'ਕੀ ਲੈਣਾ ਇਹਨੇ ਅੱਗੇ ਪੜ੍ਹ ਕੇ..?' 'ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਇਹੀ ਠੀਕ ਲੱਗਿਆ ਸੀ..ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਸੋਚਿਆ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਪੜ...